"Гісторыя з жыцьця, якую я пачула сёньня. Прыяжджаюць супрацоўнікі інстытута этнаграфіі НАН у вёску з экспедыцыяй - за традыцыйнымі строямі. Заходзяць да адной бабці. Тая дастае з куфра строй, ад выгляду якога ў навуковага супрацоўніка проста аднімае мову. Бабулю угаворваюць прадаць/аддаць/абмяняць гэны строй на што заўгодна. Бабуля не пагаджаецца: "у труну" вышывала. Тады ёй прапаноўваюць абраць у краме што заўгодна, вось, маўляў, на што пальцам пакажаш, тое і купім - будзе табе "у труну". Бабуля ўсё роўна на сваім стаіць. Тады яе пытаюць: "Чаму?" Адказам было: "А вось як я памру, стану перад Богам, дык як ён пазнае, што я беларуска?"
"History of zhytstsya, yakuyu I patchouli sonnya Pryyazhdzhayuts supratsoўnіkі іnstytuta etnagrafіі NAS in vosku of ekspedytsyyay -... For tradytsyynymі stroyamі Zahodzyats yes adnoy babtsі Taya Dastan of kufr system, hell looks yakoga ¢ navukovaga supratsoўnіka simple adnіmae movu Granny ugavorvayuts pradats / addats. / the nonsense of the genes are working on one’s worth. Granny isn’t pagajaets: “I’ve got out of the way.” Tady her prapanўvayuts abrat at the krama is one’s worth, eight, small, on my fingers a pack, that’s a baby - a budze tabu “uўunu”. I’m torturing you: “Cham?” The instructions were: “Eight ya pamra, I will become a god of heaven, so yak ya paznae, what am I Belarusian?”
У записи 2 лайков,
0 репостов.
0 репостов.
Эту запись оставил(а) на своей стене Helayna Leskevic
